Co nam dziś sprawiło radość.

Jola123 napisał:

butterfly2101 napisał:

A ja miałam cudowny weekend Heart

Moja serdeczna przyjaciółka niemal 10 lat temu wyjechała do Londynu i od sześciu lat nie była w Polsce. I tu niespodzianka ,przyjechała na tydzień w odwiedziny. Na dodatek przywiozła z sobą swojego 8 miesięcznego synka. Kiedyś byłyśmy nierozłączne i nagle znów poczułam się jak 20-latka. Obie przez ten czas bardzo się zmieniłyśmy ,nie tylko fizycznie ,również wewnętrznie. Mimo to w jednej chwili wróciła więź między nami . To wspaniałe uczucie. Dziś rano wyleciała z powrotem do Londynu . Mam nadzieję że odwiedzi nas znów w przyszłym roku -obiecała Heart

Fajne są takie spotkania po latach Rolling eyes

Oby mogły być częstsze Wesoly

To prawda oby mogły być częstrze .
Mnie w ubiegłym tygodniu spotkało coś podobnego .Po blisko 30 latach odwiedził mnie kolega z dzieciństwa .Lata temu wyjechał do Kanady.
Za dzieciaka razem bawiliśmy się w podchody jeździliśmy na sankach ,a w piątek wieczorem całą paką chodziliśmy do piekarz po gorący chlebek...........to były piękne czasy .Pomimo , że niewiele było w sklepach Ya winkles

kamisia napisał:

Jola123 napisał:

butterfly2101 napisał:

A ja miałam cudowny weekend Heart

Moja serdeczna przyjaciółka niemal 10 lat temu wyjechała do Londynu i od sześciu lat nie była w Polsce. I tu niespodzianka ,przyjechała na tydzień w odwiedziny. Na dodatek przywiozła z sobą swojego 8 miesięcznego synka. Kiedyś byłyśmy nierozłączne i nagle znów poczułam się jak 20-latka. Obie przez ten czas bardzo się zmieniłyśmy ,nie tylko fizycznie ,również wewnętrznie. Mimo to w jednej chwili wróciła więź między nami . To wspaniałe uczucie. Dziś rano wyleciała z powrotem do Londynu . Mam nadzieję że odwiedzi nas znów w przyszłym roku -obiecała Heart

Fajne są takie spotkania po latach Rolling eyes

Oby mogły być częstsze Wesoly

To prawda oby mogły być częstrze .
Mnie w ubiegłym tygodniu spotkało coś podobnego .Po blisko 30 latach odwiedził mnie kolega z dzieciństwa .Lata temu wyjechał do Kanady.
Za dzieciaka razem bawiliśmy się w podchody jeździliśmy na sankach ,a w piątek wieczorem całą paką chodziliśmy do piekarz po gorący chlebek...........to były piękne czasy .Pomimo , że niewiele było w sklepach Ya winkles

Kamisiu , w tamtych czasach wartością był człowiek ,przyjaźń, wyobraźnia rekompensująca braki. Nam wystarczył kapsel od oranżady ,kawałek gumy itp. aby zatracić się we wspaniałej zabawie, każdy miał te same chińskie trampki i było ok. Teraz dzieci (młodzież ) mają wszystko i nie potrafią się bawić. Dziecięce przyjaźnie mierzone są zasobnością portfela rodziców. I nawet jeśli staramy się wpoić dzieciom inne zasady to " świat" poza domem skutecznie rzuca nam kłody pod nogi . Takie teraz mamy "lepsze czasy" Niby niczego nam nie brak tylko za jaką cenę

Święta prawda dziewczyny

ja na weselu siostry spotkałam się z krewnymi, tymi bliższymi i trochę dalszymi. Niektórych nie widziałam od 25 lat!!! to straszne, że w tym szalonym pędzie życia widujemy się tylko na większych imprezach okolicznościowych

i to też nie zawsze, choć większość mieszka w Polsce. Ale czasów doczekaliśmy...świat zwariował, cały system wartości przewrócony jest do góry nogami, ciekawe dokąd nas to doprowadzi i jak się odnajdą w tym następne pokolenia...Może im będzie łatwiej, bo nie znają tamtych czasów...
Z drugiej strony takie spotkania są ogromną radością, zatrzymujemy się na chwilę i wspominamy jak to było kiedyś. Obiecujemy sobie wzajemne spotkania i odwiedziny, po czym wracamy do tej zwariowanej rzeczywistości Rolling eyes

i jak sami o to nie zadbamy, to na tym się skończy. Może pora na włączenie STOPU, czego sobie i wszystkim życzę

Tak, tak, tak.

Jestem zdecydowanie z włączeniem STOPU.

Tylko .... gdzie jest ten przycisk ?????

A my ostatnio przy bardzo smutnej okazji spotkaliśmy baaaaardzo dawno nie widziane kuzynostwo męża i postanowiliśmy się jesienią spotkać, tak bez okazji.

I dopniemy swego na 100%. Musimy zacząć żyć wolniej !!!

Ostatnio zmieniony przez kociamama dnia Nie 22:53, 25 Sie 2013, w całości zmieniany 1 raz

pochwalę się
na balkonie w doniczce wyrósł mi arbuz (pestka spadła i jest)

oraz mój pierwszy w życiu samodzielnie upieczony tort - na urodzinki mojego męża

Mgławico widzę tu ewidentny talent Heart

Tort wygląda cudownie i zapewne tak samo smakuje. Trudno uwierzyć że to twój pierwszy Rolling eyes

Powiedz mężowi ,że jest szczęściarzem

smakuje o dziwo tez nieźle Ya winkles

za każdym razem gdy coś gotuję/piekę zastanawiam się czy kogoś tym nie struję

Mniam, torcik wygląda lepiej niż z cukierni, pełna profeska

mam nadzieję, że mąż nie będzie płakał

to taki kawał był...mąż wcina ugotowany przez żonę obiadek i zaczyna płakać. " a dlaczego płaczesz? " pyta żona...Mąż łapie się za brzuch i mówi " bo to takie dobre, a ja już nie mogę..."

Zdróweczka i wszystkiego najlepszego dla męża Partyman

Arbuza udało mi się raz w życiu wyhodować w ogródku, było kilka, największy ważył 6,5kg. i był pyszny Little thongue man

ja się tylko zastanawiam po ilu latach małżeństwa "mam nadzieję, że się nie struje" zmieni mi się na "mam nadzieję, że się struje" Ya winkles

Nie lubię słodyczy, jak ktoś mi proponuje ciasto lub tort to mnie po prostu mdli na samą myśl (utrapienie "w gościach" i na weselach... zwłaszcza na własnym!). Ale Twój tort wygląda tak pięknie i apetycznie, że nawet ja bym się skusiła

Zazdraszczam również roślinności... Ja to nie mam ręki do niczego. No awokado moje biedne jeszcze żyje jakimś cudem - co ono się ze mną ma... Raz je przesuszę, raz przeleję... Wystawiam na balkon, żeby łyknęło trochę słońca i powietrza, a potem zapominam zabrać i tam tak stoi w deszczu i burzy... Ale ma już prawie trzy lata i dalej dzielnie się trzyma

Ines ten tort był bardziej wytrawny - czekoladowe ciasto i wiśnie z zalewy tylko zabrakło mu nuty alkoholu bo mieli go jeść i kierowcy
ja do roślin też nie mam ręki, ograniczam się do podlania i oberwania suchych liści więc tym bardziej ucieszył mnie ten arbuz (na owoce nie liczę bo już za zimno)

Torcik superowy! Wesoly

Ines, zazdroszczę niechęci do słodyczy!! Ja kocham słodkości. Zwłaszcza ciasta.
Niespecjalnie lubię czekoladę (chyba że nadziewaną). Nie lubię cukierków i lodów w gałkach (wolę z automatu lub na patyku w czekoladzie). Mruga

A tak poza tym, to jutro jedziemy na urlopik.
Strasznie się denerwuję, zamiast cieszyć.
Mam wrażenie, że zabieramy pół mieszkania ze sobą i że to nam do samochodu nie wejdzie (normalne ciuchy itd.. a do tego namiot, materace, karimaty, pościel, miska, naczynia, czajnik...). Jezyk

Pieski już na działce u rodziców. Kotki i świnie u mojej siostry.
Już tęsknię za kociszczami, zwłaszcza za Imbirem, bo on ze mną zawsze śpi w nocy (pod kołdrą i wtulony we mnie z główką na mojej poduszce tuż przy moim policzku - jego wąsy mnie strasznie łaskoczą!).
Jak ja będę bez niego spać?! Buu...

Ale będzie fajnie. Musi być! Wesoly

Trzymajcie kciuki, żebyśmy dojechali cali i zdrowi. Zawsze podróże mnie stresują. Nie lubię jeździć samochodem. Boję się.

Mglawico - tort wspaniały. Pan Mąż na pewno był z Ciebie dumny.

A arbuza może weźmiesz później do domu, to owoc dojrzeje w ciepełku kaloryferka

Ines, masz szczęście z tym "nielubieniem" słodkości. Ja niestety uwielbiam wszystkie. Little thongue man

Kocia Mamo słodyczy nie lubię, ale nadrabiam wszystkim innym - lubię i sobie pogotować, i sobie dobrze pojeść

a kilogramów niestety nie ubywa...