witam kochajacych ragdolki

Przepraszam, że tak wtargnęłam na forum. Znalazłam go, gdy mój kot Morus odszedł za TM , postanowiłam , że dowiem się możliwie wszystkiego o tej rasie i...... poszukam nowego przyjaciel rodziny. pozdrawiam i witam wszystkich forumowiczów. Jola Z Rabki Zdrój

Witamy

Pisalas Jolu do hodowczyni? Ja bym tego tak nie zostawila

chyba nie mam siły.. za wcześnie.z resztą kotek kupiony z drugiej ręki. Chyba celowo kobieta chciała się go pozbyć, bo wiedziała , że niedługo pożyje.Keratyna w krwi 4 -ro krotnie podwyższona. Tego nie nabywa się przez 2 tygodnie. Przykro...

Przykro mi... Smutny

Ale napewno gdzies czeka na Was ten wymarzony towarzysz na dlugie lata Yar good

Ostatnio zmieniony przez Dalia dnia Wto 16:04, 21 Maj 2013, w całości zmieniany 1 raz

Witamy serdecznie

takie przykre doświadczenia uczą nas, żeby w przyszłości nie popełniać podobnych błędów, które kończą się cierpieniem zarówno zwierząt jak i ich właścicieli. Nie przepraszaj, bo całe szczęście, że tu wtargnęłaś

Jest tu całe kompendium wiedzy o naszych ragdollkach, śmiało pytaj, dziewczyny tutaj mają ogromną wiedzę i zawsze chętnie pomogą. Życzę szybkiego znalezienia ukochanego ragdollka, który wypełni pustkę w Twoim domu i sercu Yar good

Witaj wśród nas.

Tutaj dowiesz się wiele o ragach i na pewno z czasem znajdziesz swoje kocie szczęście.

Kciuki za to.

Ostatnio zmieniony przez kociamama dnia Wto 18:57, 21 Maj 2013, w całości zmieniany 1 raz

Witam

Bardzo dobra decyzja - naprawdę wiele się tu dowiesz i z pewnością znajdziesz swoje kocie szczęście

Wiem, o czym piszę, bo mam za sobą podobne przeżycie... a teraz obok mnie kochana "ragodlina" z uwagą śledzi, co robię Ya winkles

Ostatnio zmieniony przez Katarzyna Miłaszewska dnia Wto 20:26, 21 Maj 2013, w całości zmieniany 1 raz

bardzo dziękuje za miłe wprowadzenie i przywitanie na forum.

	Katarzyna Miłaszewska napisał:
	Witam Bardzo dobra decyzja - naprawdę wiele się tu dowiesz i z pewnością znajdziesz swoje kocie szczęście Wiem, o czym piszę, bo mam za sobą podobne przeżycie... a teraz obok mnie kochana "ragodlina" z uwagą śledzi, co robię

Mam nadzieję , że kiedyś odnajdę tego wymarzonego ragusia. A co do adopcji, to czy ktoś mógłby napisać kilka wskazówek dotyczących nabywania kotka poprzez adopcję? Nie chciałabym drugi raz popełnić tego samego błędu i przeżywać takiego dramatu. Byłabym bardzo wdzięczna.

Tak myślę, że dla dobra kotka i Twojego spokoju powinnaś przede wszystkim popytać weterynarza - po jakim czasie bezpiecznie możesz wprowadzić nowego kotka do domu.

Skoro nie wiesz dokładnie, co było przyczyną śmierci Moruska, to musisz założyć, że mógł odejść na jakąś chorobę zakaźną i wówczas trzeba odczekać, żeby nowy kotek się tym draństwem też nie zaraził.

Teraz rady adopcyjne:

- najlepiej żeby to była odopcja bezpośrednio z hodowli
- każdy hodowca od czasu do czasu musi kotki wycofane z różnych względów z hodowli oddać do adopcji
- nawiązujesz kontakt najlepiej telefoniczny z kilkoma hodowlami i zgłaszasz chęć zaopiekowania się kotem. Musisz dać się poznać i zyskać zaufanie.
- dobry hodowca stara się trochę Cię poznać, bo powierzy Ci kotka, którego wychował i byl z nim związany kilka lat najczęściej
- gdy znajdziesz już swoje kocie szczęście, to dobrze byłoby zawieźć do hodowli transporter z kocykiem, żeby kot oznaczył go zapachem i przeniósł to do Twojego domu ( jeśli to daleko możesz wysłać pocztą) Stworzysz mu w ten sposób możliwośc posiadania bezpiecznego azylu w nowym miejscu
- pytasz hodowcę o zwyczaje, zdrowie, sposób żywienia kotka ( wcześniej, żeby zrobić zakupy przed przywiezieniem koteczka)
- sama starasz się zapewnić nowemu podopiecznemu takie samo żywienia co w poprzednim domu.

Najlepiej gdybyś mogła przed ostatecznym wzieciem, zobaczyć kotka w jego domu i dać mu się poznać choć trochę.

Nie zapomnij zapytać o książeczkę zdrowia i rodowód kotka.

Poczytaj tematy związane z adopcją, bo musisz wiedzieć, czego nowy kotek będzie oczekiwał i co robić, żeby zminimalizować jego stres związany ze zmianą w jego życiu.

Spokojnym i delikatnym podejściem możemy osiągnąć wiele dobrego.

Piszę to z doświadczenia, bo sama adoptowałam Lussy, gdy miała już 7 lat i przywiązała sie do nas bardzo. Możesz o tym poczytać w obu moich wątkach.

Życzę mądrych przemysleń i decyzji.

Dużo pytaj, tu wiele osób chętnie udzieli Ci rady. Lepiej pytać za dużo, niż zrobić krzywdę kotu i sobie.