Serdecznie witam

OK już wyslałam Ci zaproszenie Wesoly

Mam nadzieję że Pan Robert się nie obrazi Mruga

Podaję dla ułatwienia kontaktu: [link widoczny dla zalogowanych]

dziękuję roene już mam Wesoly

Witam Cię bardzo serdecznie na naszym forum. Temat bardzo mi bliski, bo wiele lat z moim piechem działaliśmy jako zespół kyno/dogoterapeutyczny.

Pracowaliśmy na początku właśnie z dziećmi autystycznymi. Te zagadnienia są w moim watku wspomnieniowym (- jest w podpisie) Szukaj gdzieś tak od strony 15 czy 16. Zapraszam.

Myślę, że do domu od "już", to dobrze dobrany kotek będzie łatwiejszy w "obsłudze".

Wiele osób wyobraża sobie bowiem, że pies rodzi się już terapeutą, bo jest danej rasy. Niestety nic bardziej mylnego. Sama znam młodych ludzi, którzy zachwyceni moim Fenixem bez zastanowienia wzięli szczeniaczka..........., a ten okazał się dominantem, co przy ich totalnym braku doświadczenia dało opłakane skutki. Piesio potrafił ugryźć dziecko, a babcię tyranizował warczeniem.
Psa trzeba odpowiednio wybrać i przygotować do roli terapeuty, wyłącznie metodą pozytywnego szkolenia. Jest więc sporo pracy.

Kotek w nieco starszym wieku będzie miał już nieco ukształtowany charakter i hodowca, czy właściciel oddając/sprzedając go Wam może podpowiedzieć wiele.

Ważne, żeby kot, jeśli będzie starszy, miał kontakt z dziećmi i był do nich przyzwyczajony. Dzieci ruszają się szybciej niż my i są głośniejsze co czasem może kota przerażać. Warto zapytać o to hodowcę.

Serdecznie życzę znalezienia takiego odpowiedniego przyjaciele dla Waszych synów.

Poczytaj też wątek Dimy, bo ona też ma synka z autyzmem, to może Ci wiele podpowiedzieć z relacji dziecko-kotek.

Napiszę też na PV .

Pozdrawiam serdecznie - Kociamama

Bardzo serdecznie dziękuję za tak ciepłe i pozytywne przyjęcie na forum. naprawdę już bardzo dawno nie otrzymaliśmy tak wielkiej dawki pozytywnej energii. Dzięki WAM naprawdę wraca wiara w człowieka, a tego bardzo nam potrzeba, szczególnie, że na większą pomoc ze strony naszego "wspaniałego" państwa za bardzo nie możemy liczyć, ale nie o polityce.
Jeszcze raz BARDZO,BARDZO DZIĘKUJEMY za słowa otuchy i za wszelkiego rodzaju rady i za wszystkie namiary, gdzie możemy poszukać kotka do naszego domu i naszej sytuacji.
Oczywiście będziemy z Wami na każdym etapie, naszej przygody z nowym członkiem naszej rodziny jeżeli już takowy u nas się znajdzie i o ile czas na to pozwoli.
Pozdrawiam i obiecuję, że się odezwę, jak sytuacja zacznie się klarować.

Witam, ja jestem felinoterapeutą i od kilku miesięcy w mojej pracy towarzyszy mi moja kotka Jula( pracujemy również z dziecmi ze spektrum autyzmu). Myślę,że dla Twojego synka potrzebny jest kot przyjaciel, a niekoniecznie terapeuta, w końcu kot nie może byc na 24 godzinnym etacie:), taki kotek, przyjaciel wspaniale wpływa zarówo na rozwój, jak i wychowanie każdego dziecka, nie tylko autystycznego, a terapia z założenia jest to oddziaływanie ograniczone w czasie, nie może trwać cały czas.
Z moich osobistych obserwacji na przykładzie własnych dzieci widzę, że ragdolle to w ogóle bardzo dobra rasa do kontaktu z dziecmi, sa opanowane," zarażają" swoim spokojem, potrafia wyciszyć i działają tez kojąco na zmęczonych codzienna opieką na trudnymi nieraz dziecmi rodzicom.
Pochwale sie tez zawodowym sukcesem- autystyczny, agresywny chłopiec, nie tolerujący dotykania nowych "rzeczy"( chyba,że w celu zaatakowania), ostatnio p o g ł a s k a ł moją Julcię :)Pozdrawam i w razie pytań zapraszam śmiało do zadawania:)

Cześć Robert Mruga

Miło Cię poznać i twoją historie Mruga

tak jak już wspomniała o mnie kociamama, łączy nas jedna historia - Autyzm ...
Także mam synka z autyzmem ( głębokim - prawie 4 latek) który nie jest jakiś agresywny ale ma swoje fiksacje typu : mocniejsze dotykanie ( zaciskanie przy tym mocno zębów aż czasami wydają charakterystyczny dźwięk) , przytulanie aż do "braku oddechu " - tutaj nie bierz tego dosłownie hihi po prostu lubi się Mocno wtulać tak jakby chciał mnie czuć każdą częscią swojego ciała ale nie polega to na tym że sprawia ból , po prostu zachowuje się tak jakby ktoś nie widział ukochanej osoby z pół roku Wesoly

.. itp. Tak się składa że śledziłam różne watki , fora, rozmawiałam z rodzicami dzieci autystycznych i innymi osobami i także mi polecono zwierzaka dla syna, naczytałam się różnych książek o historii dzieci autystycznych jak powstawałą przyjaźń z czworonogiem .. jednak 3/4 rodziców twierdzi że pies nie jest jakby wystarczający dla takiego dziecka , że dziecko autystyczne potrafi bardziej podjąć przyjaźń z kotem , oferowano mi tu rasy typu : ragdoll i mainecoon dlatego że mają inne charaktery niż reszta kotów i mają charakter bardziej przypominający psi. Rodzicie twierdzą że pies faktycznie lepiej się pobawi z dzieckiem ale nie wyczuwa chyba tych emocji co kot i pies staje się obojętny dla takiego dziecka (oczywiście są wyjątki że pies staje się przyjacielem takiego dziecka ale więcej szans na to ma kot ) Moje spostrzeżenia od kiedy jest z nami kot Vico ( ragdoll 4 miesieczny) są takie że synek faktycznie się wyciszył , nie robi już takich nachalnych rzeczy , przez pierwsze dwa tygodnie kot niemiał życia w domu ciągle był gniecony , przydeptywany , a nawet kliszczony przez mojego autystycznego synka. Brał tego kotka jako pluszową zabawkę która się rusza.. Oczywiście Panowałam nad wszystkim i nie pozwalałam żeby się stała krzywda kotkowi. Teraz gdy minął już ponad miesiąc odkąd z nami jest Vico mogę powiedzieć że mimo tego że nie jest on szkolony do felinoterapii widzę pozytywy. Mój syn się wyciszył , jego dotyk stał się delikatny (mimo tego że nadal zaciska mocno zęby podczas dotyku) ale jak teraz Piotrek np. ma koło siebie Vico to on od razu mruczy i mój syn jest taki ... normalny.. zdrowy .. zachowuje się jak normalne dziecko. Kot daje mu się nosić na rękach i siedzi cichutko , wszystko odbywa się tak jak powinno , bawi się z kotkiem , czasami go karmi , zawsze jak się synek kompie kot siedzi na wannie i go obserwuje . Wszystko idzie ku lepszemu - kto wie może niedługo powstanie jakaś przyjaźń między nimi ? Wesoly

A co najważniejsze kot czuje się mega swobodnie w naszym domu a my razem z nim i nie muszę już pilnować czy mu się dzieje krzywda czy nie Wesoly

Wam także polecam taką opcję terapii

Ostatnio zmieniony przez Dima dnia Pon 13:21, 29 Gru 2014, w całości zmieniany 1 raz

Wspaniały, optymistyczny tekst Dimo. Aż się łezka w oku zakręciła Mruga

Autorowi wątku też życzę takich sukcesów w relacjach dziecko- kot

PS. o naszym kraju i rządzie mam to samo zdanie, o czym się boleśnie przekonuję każdego dnia....;/ Kraj piękny ale rządzący do **** Mruga

Swoją drogą w Norwegii teraz mają takie powiedzonko że jak coś się komplikuje, tworzy się chaos, bałagan w sprawie to mówią wtedy: "to zupełnie tak jak w polskim rządzie" Mruga