Mój "kundelek" ->Kitulka

Tak więc Kitka ma już około 4 lat. Urodziła się gdzieś w pomieszczeniach gospodarczych (moja babcia ma gospodarstwo na wsi i po prostu jej mamusia tam przyszła)... Kotka była totalną dzikuską, kiedy ktoś chciał do niej podejść, uciekała w popłochu.
Pewnym razem jednak mojej siostrze udało się ją złapać (nie powiem, trochę bólu to kosztowało)... Wsadzili przerażonego kociaka do koszyka i zawieźli do Siedlec (czyli ok. 80 km od jej "rodzinnego domu").
Przez pierwsze dni kotka uciekała, chowała się za szafkami. Stopniowo jednak nabierała do nas zaufania. Najpierw podchodziła, potem dawała się pogłaskać... W końcu sama czasami wskakiwała na kolana.
Z racji tego, że mieszkamy na wsi, mama doszła do wniosku, że skoro kotka będąc dzikuską około pół roku swojego życia spędziła cały czas na dworze, powinniśmy pozwalać jej wychodzić.
Tak więc kiedy była już do nas na prawdę przyzwyczajona, pozwoliliśmy jej na spacery po okolicy (a szczerze mówiąc u nas na wsi, choć tylko 1 km od miasta, jest na prawdę spokojnie).
Nasza kocica jest kotem wychodzącym...
Z tego względu nieraz przyniosła nam do domu świeżo upolowaną myszkę czy ptaka.
To niesamowite, jak z takiego dzikuska mogła się stać takim pieszczoszkiem.
Oj, bo nasza kociczka uwielbia głaski Wesoly

Rozwala się na łóżku i każe się głaskać, wtedy, gdy chcę spać. Oczywiście moje plany idą w odstawkę, a po chwili rozanielona kocica głośno mruczy Mruga

No ale do rzeczy... Kotka została kotem wychodzącym... Część dnia spędza na dworze, a noce w domu. W lato więcej dnia spędza na dworze, jednak gdy jest zimno wychodzi na krócej.
Wtedy nie myśleliśmy o żadnej sterylizacji kotki, ani nawet o zastrzykach.
Zaszła w ciążę.
Na szczęście niedługo po niej została wysterylizowana, a małe kociaki trafiły do dobrych domków...
Kiedy do naszego domu trafiła Kitulka, koty były dla mnie czarną magią.
Teraz doskonale rozumiem moją niuńkę. Zawsze wiem, czego ode mnie chce.
Np kiedy się ociera wiem, czy chce iść na dwór, chce, żeby dać jej coś do jedzenia, czy po prostu ją pogłaskać.
Jak kiedyś niespecjalnie przepadałam za kotami, tak teraz pokochałam je bez pamięci.
Staram się coraz to bardziej poszerzać swoją wiedzę o kocurkach, kupuję (i oczywiście czytam) dużo książek o tematyce kociej, dodatkowo obowiązkowo miesięcznik "Kot" Mruga

Koty to najcudowniejsze zwierzęta na świcie i żaden, ale to żaden im się nie równa.
Ludzie mówią "ale koty to indywidualiści, chodzą własnymi ścieżkami, nie przyzwyczają się do ciebie jak pies, nie przyjdą na zawołanie"...
Może i indywidualiści... Za to je kocham... Nie "podlizują się"... Są po prostu "sobą" xdd
Chodzą własnymi ścieżkami? Możliwe, ale z pewnością kocie ścieżki przeplatają się ze ścieżkami człowieka.
Czy nie przyjdą na zawołanie? Na zawołanie może nie, ale z pewnością przyjdą. Przyjdą, gdy będą tego chciały, a nie kiedy będą musiały.
Nie przyzwyczają się? Co za bzdura! BZDURA! BZDURA! Nie widziałam bardziej przywiązanego zwierzęcia do człowieka... Ktoś powiedziałby, że pies bardziej... Ja jednak myślę, że w tym przypadku są równe sobie, tyle, że inaczej wyrażają to swoje przywiązanie Mruga

Ostatnio zmieniony przez Elzbietonka dnia Sob 16:30, 31 Sty 2009, w całości zmieniany 2 razy

Jaka ona kolorowa - cudo

Kociczka dziękuje Mruga

Dopiero teraz na tym zdjęciu widać, jakie ma cudne oczka

Miodowe jakieś...
I z każdej strony jest inna, co za Kitulka

Oj nie żałował "malarz" kolorków tej kiciuni ... nie żałował Ya winkles

Tyle barw na jednej kotce

Sliczna szylkrecia

w moich ulubionych kolorach Wesoly

Ma chrapkę na skoka:

A tutaj jak się ze mną bawiła piłeczką:

A teraz poważna Kitulka:

I przygotowująca się do skoku:

I rozanielona, śpiąca na moim łóżku (nie mam serca jej wyganiać, tak przyjemnie śpi się z kotem u boku Wesoly

A zresztą, pewnie sami o tym wiecie najlepiej Mruga

)

Piekna koteczka.
Bardzo ladnie jej pochodzenie i charakter opisalas.
Masz racje ze koty sa wspaniale.
Swiat bylby bez nich smutny.

Oj, tego charakterku to tak się opisać słowami nie da Mruga

Kiedyś szczerze mówiąc (aż głupio się przyznawać) nie lubiłam kotów... Miałam wtedy może z 7 lat, a przestałam je lubić po tym, jak jeden z nich mnie podrapał (kociak był dzikuskiem, a ja strasznie chciałam wziąć go na ręce, więc się zbuntował)... Moja miłość do kotów właściwie zaczęła się od Kacperka (także dachowiec, biało-rudy). To był cudowny kociaczek <3 Po nim do domku trafiła Kitulka, którą pokochałam bez pamięci.
Dzisiaj jestem strasznie zakręcona na jej punkcie Mruga

Uważam, że kot jest najwspanialszym stworzeniem, jakie Bóg dał człowiekowi <3

jeszcze nie widzialam takiej kolorzastej kotki :) wow

Sliczna szylkretka!

Piękna Kitulka Heart

Zachwycające są szylkretki

Cudowna

.
Jakie kolorki niesamowicie soczyste

. Widzę, że malarz nie żałował jej farby na futerku Heart

Głaskańce dla tego cuda od nas

Bardzo ładna kolorowa kotka Wesoly

widać ze jest zadowolona z życia

Kitulka ma niespotykany kolorek futerka, jest bardzo ładna