Turecki Van

Przeglądałam tutaj tematy i nie doszukałam się jednego o tej rasie. Jeśli jest, to proszę o przekierowanie mnie tam Wesoly

(czasem po prostu szukam, szukam i nie widzę)

Więc.. Kotek rasy Turecki Van był moim pierwszym kociakiem, a drugim zwierzem w ogóle. Niestety biedaczysko odeszło przedwcześnie Smutny

Pamiętam jak w gimnazjum razem z rodzicami długo szukaliśmy odpowiedniego kotka i jakoś tak padło na to cudo.

Nie będę się tu za dużo sama produkować na temat kotów i wkleję informacje znalezione w internecie.

Rasa kotów pływających. Koty dziko wystepuja nad jeziorem Van we wschodniej Turcji. Kot często nazywany był kotem kurdyjskim. Rejon jeziora Van to dawne centrum kultury przodków obecnych Kurdów.

Koty tej razy żyły w izolacji oraz w dośc specyficznych warunkach klimatycznych. Rozwinęły niespotykane u innych kotów cechy, które pozwoliły uznać Tureckiego Vana za odrębną rasę.

Turecki Van jest kotem białym o specyficznym oznaczeniu. Jego białe futro zdobią jedynie dwie plamy na głowie oraz kolorowy ogon.

A tak na koniec zdjęcia mojego ślicznego Gomeza Murasu*PL [*]

Przepraszam, że zaśmiecam zdjęciami, ale często ich nie pokazuję, a to mój mały skarb :<[/quote]

Ostatnio zmieniony przez baldwitch dnia Nie 9:40, 01 Lut 2015, w całości zmieniany 1 raz

Tutaj się nie przeprasza za wklejanie zdjęć, tylko za ich brak! Wesoly

Kocurek śliczny

Bardzo mi przykro, że odszedł Smutny

Cudowny kocurek. Pieknie umaszczony. Współczuję przedwczesnego odejścia.

Niestety widać taki był jego los :<
Gomez miał na plecach dwie plamki, których mieć nie powinien, chociaż to się chyba nazywało "kciuk Allaha".
Kocisko było z niego poczciwe, ale charakter zupełnie przeciwny do mojej Donny.

O Boże!!! Jaki piękny!!! Zawsze uwielbiałam Tureckie Vany... Są CUDOWNE!!!
Przykro, że już nie ma go z tobą...

To przepiękna rasa i bardzo miło, że nam ją przybliżyłaś.

Twój kotek był śliczny. A może opowiesz nam o jego "rozmowności", bo podobno te koty słyną z gadatliwości. Szkoda, że nie poznamy Twojego Gomeza.

Przykro mi, że nie ma go już z Tobą. Dopiero byłoby wesoło: - tak kolorowo i rozmownie

Niestety.. Bardzo przeżyłam jego śmierć, zwłaszcza, że rodzice ukrywali przede mną jego chorobę, bo miałam wtedy sesję egzaminacyjną. Uznali, że i tak mam dużo stresu, więc nie powinnam nic wiedzieć. Wyjeżdżając na studia nie mogłam go ze sobą mieć. Wzięłam go, ale źle się czuł w małym mieszkaniu i wrócił do moich rodziców, a potem nagle zachorował, a ja dowiedziałam się dopiero, kiedy już nie było szans na wyleczenie Smutny

Kot był z niego interesujący. Ogromnie szalony.. biegał po ścianach (pewnie widział w TV Matrixa), zaczepiał i uciekał, ale nigdy nie wchodził na stół. Prawda, był gadatliwy. Nie odzywał się zazwyczaj niepytany haha Jezyk

ale na każde słowo do niego wypowiedziane, odpowiadał po swojemu. Próbował nawet zagadać do psów sąsiada w jakiś dziwny miaucząco-szczekający sposób. Mój tata był fanem rozmów z kotem.
Tata: Co tam kocie?
Gomez: Miau?
Tata: No chodź no tu na kanapę.
Gomez: Miau miau miau
Tata: Dać ci saszetkę?
Gomez: MIAUUU! mry mry mrrr...
Tak to mniej więcej wyglądało Jezyk

Bardzo żałuję, że go nie ma z nami teraz.. Gdyby jednak był, niestety nie miałabym Donny. Gomez nie tolerował żadnych innych kotów. Był kochany, ale samolubny Jezyk

jakbys nie owiedziala ze to Van .. to bym byla pewno ze to Ragdoll.. ja nie widze roznicy..

Piękny kot!

Był śliczny-przykro mi Smutny

To był mój pierwszy kot.
Tureckie Vany nadal mnie ujmują. To na prawdę cudowna rasa. Są bardzo towarzyskie i bardzo aktywne. A jak van ma dwukolorowe oczy, to ja się rozpływam..

Ale piękny był z niego kociak

Ja to mam taką słabość do rudasków.
W ogóle, to futro Gomeza było zupełnie inne niż Donny.. Takie bardziej lejące i przyległe.. ale niestety łatwiej się kołtuniło.
Ogólnie, to obecnie są chyba tylko dwie hodowle tureckich vanów w Polsce, a szkoda.. To na prawdę świetna rasa. Koty są niesamowicie towarzyskie, aktywne i gadatliwe. Wszędzie komunikują swoje jestestwo i chętnie odpowiadają, gdy się do nich rozmawia.
Sama bym pewnie też chętnie dokociła się Vanem, ale wydaje mi się, że w małym mieszkaniu nie byłby szczęśliwy z drugim kotem.

Z tą rasą nie spotkałam się przeglądajac sieć. Za płytko szperałam. A widzę, ze koty tak samo piękne.
Wspołczuje straty, mam nadzieję, ze Donna godnie wypelnia jego miejsce Mruga