Jak wybrać człowieka dla kota i się nie rozczarować?

Też uśmiałam się z Berena Wesoly

Na ostatnim kryciu pani Kasia oddając Idusię stwierdziła że nic z tego nie będzie, robili to "na łyżeczką" i "na wilka" ale po kociemu nie zauważyła

Ale musiała coś przeoczyć Jezyk

BabaJaga, trafiasz w sedno. Nie wiem jak ludzie mogą być tak nieświadomi, by czytając że to dobra rasa do felinoterapii wierzyć, że będzie to kot "cudotwórca i bezprobemowy". Ale jakimś cudem coraz więcej ludzi wykazuję się takim podejściem. Mam wrażenie że społeczeństwo głupieje Smutny

Tonący brzytwy się trzyma, więc pewnie ludzie chcą wierzyć ...
Kot dobry na wszystko, ale nie ma cudownej mocy i nie zastąpi rehabilitanta, terapii czy lekarza.

Można powiedzieć, że nie ma co się dziwić, iż ludzie myślą - łagodny z natury kot to się nada dla trudnego dziecka. Ale przecież rodzice takich dzieci powinni chyba pochylić się nad tematem, posprawdzać, poczytać. Bo to że dana rasa jest łagodna nie znaczy że każdy osobnik ma odpowiedni charakter. Przeraża mnie też to, że w takich sytuacjach ludzie są tak skupieni na swoich dzieciach, że nie dostrzegają krzywdy zwierząt. Rozumiem, że chcą zrobić wszystko aby pomóc swoim dzieciom ale nie może to odbywać się kosztem innych.

Nie wiem jak to sprawdzić w kotach ale u psów przeznaczonych do dogoterapii wykonuje się testy, które sprawdzają takie predyspozycje. Podam wam przykład. Przez 11 lat miałam golden retrievera, sunię bardzo łagodną chociaż niewychowaną Mruga

. Ogólnie panuje przeświadczenie, że goldeny to rasa idealna do dogoterapii. Wiele lat temu z innymi goldeniarzami zorganizowaliśmy sobie zjazd na który zaprosiliśmy p. Zofię Mrzewińską, psią behawiorystkę, autorkę książek o szkoleniu psów. Zrobiła ona na naszych psach testy i co się okazało? Że na kilkanaście psów może 2-3 mogłyby być wykorzystane do takich celów!

U kotów to niestety dużo bardziej skomplikowane, na etapie hodowli obserwujemy więc pewne cechy predysponujące kociaka i bedą one zupełnie inne u kota terapeuty , mającego wyjeżdżać na terapię, a inne u towarzysza osoby niepełnosprawnej

Ja strasznie się bałam że sprzedaje Anastazję do Autystycznego dziecka nie dawałam spokoju pytaniami w końcu skapitulowała mama właśnie miesiąc przed odbiorem kotka,nie mogę powiedzieć że się cieszę na prawdę jednak mała pójdzie do ludzi którzy mają juz drugiego Syberyjczyka a w sumie 3 kota,odpada mi sporo pytań i są przygotowani mi jako Hodowcy jakoś lżej....nie chcę nikogo urazić to zwykły strach

Ostatnio zmieniony przez miaukoaga dnia Wto 20:34, 12 Kwi 2016, w całości zmieniany 1 raz

Ja to mam po prostu wrażenie, że ludzie słysząc "ragdoll" jakoś wykreślają słowo "kot".
A to właśnie przede wszystkim kot, a dopiero później ragdoll.
Jak każde inne zwierzę, też ragdoll ma swój charakter i granice wytrzymałości, w dodatku ma też zęby i pazury.
I nie ma znaczenia czy to będzie zwykłe, rozpieszczone dziecko, które będzie kotu "słodko" dokuczać, czy to będzie dziecko z autyzmem. Efekt będzie podobny.

	malotka napisał:
	... I nie ma znaczenia czy to będzie zwykłe, rozpieszczone dziecko, które będzie kotu "słodko" dokuczać, czy to będzie dziecko z autyzmem. Efekt będzie podobny.

Zgadzam się. I właśnie dlatego hodowca każdorazowo powinien czujnie dociekać powodów, w jakim celu kotek jest kupowany i do jakiej rodziny idzie.

W rodzinie autystycznego dziecka (czy nawet osoby dorosłej z zaburzoną psychiką) prawdopodobieństwo, że kot będzie doznawał, ogólnie określając, niechcianej nadaktywności w opiece/zabawie jest niemalże 100-procentowe. I nawet czujny rodzic, który nie jest kwalifikowanym terapeutą, nie jest w stanie zapobiec temu każdorazowo. Wiec informacja o takiej sytuacji rodzinnej przyszłego nabywcy kota powinna włączyć dzwoneczki alarmowe u hodowcy.

A jeśli chodzi o rodziców, którzy mówią, że "kupują kotka dla dziecka". W przypadku, kiedy dziecko jest rozwydrzone/rozpieszczone/nadpobudliwe, to który rodzic w rozmowie z hodowcą przyzna szczerze, że takie dziecko ma? Także i tutaj wywiad warto przeprowadzać w sposób bardziej dociekliwy, aczkolwiek z dużą dozą dyskrecji.

Osobiście uważam, że koty z przeznaczeniem do felinoterapii powinny być sprzedawane osobom, które już posiadają kwalifikacje do prowadzenia tego typu działalności, a nie osobom, które z takich usług zamierzają korzystać i myślą beztrosko, że "może sobie same jakoś tam poradzą".

Kot predysponowany do felinoterapii musi być jeszcze dobrze prowadzony, aby właściwie współpracować z osobą niepełnosprawną pod względem zaburzonej psychiki. Oczywiście, aby ta współpraca przyniosła pozytywne rezultaty w terapii. I o tym w jednym z wcześniejszych postów tego wątku ładnie napisała nam naranja.

naranja napisał:

Otwieram wątek po moich ostatnich wydarzeniach, kiedy to kociątko zostało zwrócone po pięciu dniach pobytu w nowym domu, ponieważ zabrudziło sobie w kuwecie portki i pan nie umiał go wyczyścić.
Kotek chodził po domu brudny i "rozsiewał zarazki", stanowiąc zagrożenie dla rodziny, do tego według relacji tego człowieka, gdy próbował mu " pomóc" i go wyczyścić, maluch podobno go ugryzł

.

Piszę tutaj, by oczyścić cudownego, wspomnianego w tym wątku koteczka, z jakichkolwiek podejrzeń, jeśli ktokolwiek by takowe miał. Ale pewnie wszyscy się zorientowali, że to ten człowiek nie zasługiwał na takiego kocia i to było oczywiste. Bo kocio, piękny, dobrze zsocjalizowany i magiczny kot, jest u mnie (nowy domek) piąty dzień i nic z tych rzeczy, opisanych przez tamtego człowieka, nie miało miejsca. Za to ogrom milości i mruczenia ma miejsce na porządku dziennym :-)

Cudownie to słyszeć Wesoly

pozdrawiamy

Super ze te piekny kot ma juz wlasciela

na stale super

A ja jeszcze nawiąże do tematów około kuwetowych - ostatnio Lulu usrała swój ukochany kocyk (z brudnym dupalem położyła sie na nim spać) i kiedy przyszłam z pracy to zastanawiałam się głośno co ja z nim teraz zrobię - z innymi rzeczami nie wrzuce, a dla samego nie opłaca się nastawiac pralki. Wrzucilam go wiec do siatki z myślą, że coś wymysle, ale koty postarały sie za mnie Snakeman

wracam dziś późno do domu, ledwo żywa, a tam pawik za pawiem - jeden na tapczanie, a drugi w kocim posłanku! Podejrzewam Beora, bo Lulu swe pawie załatwia w kuwecie (taka z niej Hrabina Jezyk

). Co prawda tapczanu nie wrzuce do pralki, ale za to posłanie idealnie zapełniło pralke razem z kocem. I koty rozwiązały moje pralkowe rozkminy Wesoly

i zamiast zjesc obiad scierałam bełta z tapczanu - samo kocie źycie Snakeman

Dee napisał:

A ja jeszcze nawiąże do tematów około kuwetowych - ostatnio Lulu usrała swój ukochany kocyk (z brudnym dupalem położyła sie na nim spać) i kiedy przyszłam z pracy to [b]zastanawiałam się głośno[/b] co ja z nim teraz zrobię - z innymi rzeczami nie wrzuce, a dla samego nie opłaca się nastawiac pralki. Wrzucilam go wiec do siatki z myślą, że coś wymysle, ale koty postarały sie za mnie Snakeman

wracam dziś późno do domu, ledwo żywa, a tam pawik za pawiem - jeden na tapczanie, a drugi w kocim posłanku! Podejrzewam Beora, bo Lulu swe pawie załatwia w kuwecie (taka z niej Hrabina Jezyk

). Co prawda tapczanu nie wrzuce do pralki, ale za to posłanie idealnie zapełniło pralke razem z kocem. I koty rozwiązały moje pralkowe rozkminy Wesoly

i zamiast zjesc obiad scierałam bełta z tapczanu - samo kocie źycie Snakeman

He, he... Głośne myślenie = na kłopoty Bednarski. Nasze kochane futra. A życie bez kota, to co to by było za życie. Ile taki chęci do działania potrafi dostarczyć

He, he, to dziś dzień pawia na tapczan - u mnie po pracy to samo

O matko, a propo pawików. Moja kochana Pep jest tak rozleniwiona, że nie rusza doopala z miejsca w którym akurat jej się zbiera na pawia.
Jak leży na szafce, to spaw ląduje na szafce. Jak na łóżku - to spaw jest na łóżku. A Pep przenosi się jakieś 30 cm od miejsca w którym zostawiła ślady zbrodni. Wesoly

Ja sie dziś obudzilam pawik na posłanku na dywaniku w lazience i przedpokoju 3 rozne